ครูในดวงใจ

ขอบูชาพระคุณครูที่พร่ำสอน

จนอ่านออกเขียนและมีวันนี้ได้เพราะครู

เพลง รางวัลของครู

 ปา เจ รา จริยา โหนติ

คุนุตรา นุสา สกา 

ครูในดวงใจของข้าพะเจ้า

           คุณครูในดวงใจของข้าพะเจ้านั้น คุณครูทุกคนที่คอยอบรมสั่งสอนเราให้มีความรุ้การศึกษา ไม่ว่าจะเป็นวิชาไหนก็ตาม ท่านมีพระคุณต่อเรามากมาย ทั้งเหนื่อยยากลำบากเเค่ไหนท่านก็ยังสามารถช่วยเหลือพวกเราได้เสมอ ถึงเเม้เราจะประสบปัญหามากเเค่ไหน ขอให้เราบอกท่าน ท่านก็จะช่วยเราได้ไม่มากก็น้อยเสมอ 

ปล.เรารักคุณครูทุกท่าน

เพลง ครูในดวงใจ

ดอกกล้วยไม้ : ดอกไม้วันครู คณะกรรมการจัดงานวันครู พ.ศ. ๒๕๓๙ ได้มีมติกำหนดให้ ดอกกล้วยไม้เป็นดอกไม้ประจำวันครู โดยพิจารณาเห็นว่าธรรมชาติ ของดอกกล้วยไม้มีลักษณะคล้ายคลึงกับงานจัดการศึกษาและ สภาพชีวิตของครูดังคำกลอนของ ท่านหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล ที่ว่า "กล้วยไม้มีดอกช้า ฉันใด การศึกษาเป็นไป ฉันนั้น แต่ดอกออกคราวไร งามเด่น การศึกษาปลูกปั้น เสร็จแล้วแสนงาม" นอกจากนี้กล้วยไม้เป็นพืชที่อยู่ในที่สูง ทนต่อสภาพดินฟ้าอากาศ ไม่ร่วงโรยง่าย เปรียบเหมือนครูที่อยู่ทั่วแดนไทย ที่ต้องอดทนต่อสู้ เพื่ออุดมการณ์และอุทิศตนเพื่อการศึกษาของชาติ น้อมจิตวันทา บูชาคุณครู กตัญญูกตเวที แม้งานหนักเหน็ดเหนื่อยไม่เคยบ่น สู้อดทนส่งเสริมศิษย์พิชิตฝัน สู้อุตส่าห์สั่งสอนทุกวี่วัน จิตมุ่งมั่นอบรมจริยา หวังเห็นศิษย์ก้าวหน้าในชีวิต โดยอุทิศแรงกายให้สมค่า คำว่าครูผู้ที่ใช้ซึ่งปัญญา แก้ปัญหานานาประการ มีเมตตาปรานีเป็นที่ตั้ง คอยเหนี่ยวรั้งศิษย์รักทุกสถาน คอยชี้แนะช่วยเหลือและเจือจาน ศิษย์จึงผ่านอุปสรรคทุกสิ่งไป แม้งานหนักอย่างไรไม่เคยท้อ เพียงแต่ขอศิษย์รักที่เติบใหญ่ มีวิชาความรู้ตลอดไป เพื่อไว้ใช้เลี้ยงชีพสำหรับตน ขอน้อมจิตวันทาบูชาครู ขอเชิดชูปูชนีย์คุณมากล้น ขอกตัญญูต่อครูทุกทุกคน ขอกุศลแห่งความดีคุ้มครองครู ฯ คุณครูที่รัก..... เห็นลำเรือลอยมา..ที่ท่าน้ำ พายวาดค้ำลำแอบเข้าแนบข้าง หลากหลายเท้าคู่น้อย..ก็พลอยวาง- ก้าวเหยียบย่างลงสู่..เสียงกรูเกรียว เรือจ้างน้อยลอยลำ..พายจ้ำจ้วง แต่ละช่วงจังหวะ..น้ำชะเชี่ยว เห็นเธอวาด..พายค้ำ..เรือลำเรียว อยู่กลางสายชลเปลี่ยว..อย่างเดียวดาย เช่น..ดวงวันลอยดวง..ขึ้นช่วงแสง ทาบหล้าแหล่งให้พิสุทธิ์..เห็นจุดหมาย เมื่อหัวใจมุ่งอยู่..ไม่รู้วาย จักจ้วงพายพาคน..ข้ามพ้นน้ำ งามยิ่งงาม..ก็ระยับอยู่กับโลก ปรุงปรนหอมบ่ายโบกโลมโลกต่ำ เมื่อปรารมภ์พร่างพร้อย..ทุกรอยกรรม- ย่อมจักย้ำยุดงามอยู่ท่ามตา มือเรียววาดพาย-วนกลางชลเปลี่ยว พร้อมทุกเสี้ยวส่วนใจ..รู้-ใฝ่หา คลื่นสวนลำโหมหนัก..ในมรรคา เห็นเพียงใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย ร่างน้อยน้อยนั่งมองตาจ้อง-เพ่ง ท่ามสูรย์เปล่งปลาบแนว..ลมแผ่วโผย แรงคลื่นสายธารโลก..คอยโบกโบย พาพ้นโดยมือเรียว..ที่เคี่ยวกรำ ปีแล้ว..และปีเล่า..ที่เจ้าเป็น ผ่านร้อยเข็ญ..พันโศกแห่งโลกต่ำ ด้วยจิตที่สำนึก..งามลึกล้ำ ค่อยค่อยจ้ำเรือน้อย..ล่องลอยไป ละเที่ยวพาย..ละเที่ยวผ่าน..ฝ่าธารเชี่ยว ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอน..อาทรให้- ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลัง..สู่ฝั่งไกล ผ่านน้ำไหล..ชะเชี่ยว..ด้วยเรี่ยวแรง คือเรือน้อยลอยผ่านสายธารไหล ด้วยจิตใจครูสาวผู้กร้าวแกร่ง ที่จะคอยคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง พาหัวเรือทิ่มแทง..สู้แรงน้ำ ทอดทิ้งตัวตนอยู่..เพื่อผู้อื่น ท่ามกระแสลมตื่น..เสียงคลื่นคร่ำ- ครวญระดมห่มห้อม..อยู่ล้อมลำ- เรือน้อยคอยพลิกคว่ำ..จมลำเรือ ภาพเด็กน้อยจำพราก..พ้นฟากฝั่ง มือเรียววาดพายยัง..อีกฝั่งเพื่อ – รับส่งอีกทุกรุ่น..ช่วยจุนเจือ- ภาพงดงามให้หลงเหลือ...ในแผ่นดิน..! บทสวดเคารพครูอาจารย์   คาถา ปาเจราจริยา โหนฺติ คุณุตฺตรานุสาสกา (วสันตดิลกฉันท์) (สวดนำ) ปาเจราจริยา โหนติ (รับพร้อมกัน) คุณุตฺตรานุสาสกาปญญาวุฑฺฒิกเร เต เต ทินฺโนวาเท นมามิหํ ข้าขอประณตน้อมสักการ บุรพคณาจารย์ ผู้ก่อประโยชน์ศึกษา ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา แก่ข้าในกาลปัจจุบัน ข้าขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี แก่ชาติและประเทศไทย เทอญฯ ข้าขอประนมกระพุ่ม อภิวาทนาการ กราบคุณอดุลคุรุประทาน หิตเทิดทวีสรร สิ่งสมอุดมคติประพฤติ นรยึดประครองธรรม์ ครูชี้วิถีทุษอนันต์ อนุสาสน์ประภาษสอน ให้เรืองและเปรื่องปริวิชาน นะตระการสถาพร ท่านแจ้งแสดงนิติบวร ดนุยลยุบลสาร โอบเอื้อและเจือคุณวิจิตร ทะนุศิษย์นิรันดร์กาล ไปเปื่อก็เพื่อดรุณชาญ ลุฉลาดประสาทสรรพ์ บาปบุญก็สุนทรแถลง ธุระแจงประจักษ์ครัน เพื่อศิษย์สฤษฎ์คตจรัล มนเทิดผดุงธรรม ปวงข้าประดานิกรศิษ (ษ) ยะคิดระลึกคำ ด้วยสัตย์สะพัดกมลนำ อนุสรณ์เผดียงคุณ โปรดอวยพรสุพิธพรอเนก อดิเรกเพราะแรงบุญ ส่งเสริมเฉลิมพหุลสุน- ทรศิษย์เสมอเทอญฯ